Als je er wat langer over nadenkt is het maar een rare gewoonte. Je gaat naar een speciaal voor dit doel ingerichte kamer, je trekt je kleren uit, gaat liggen op een speciaal voor dit doel ontworpen meubelstuk, je doet het licht uit, sluit je ogen en begint aan een urenlange reis waarvan je je na afloop niks zult herinneren. Je weet niet hoe je erbij lag (zat/ liep), of je geluid maakte, wat er zich verder in de kamer afspeelde, je weet niks. Je was er niet, je was weg. Zes, zeven of acht uur aaneen: weg.
In het ideale geval dan. Want ik lig wakker, ik heb geen idee meer hoe het moet, slapen. Ik leg mijn lichaam in de juiste positie en sluit mijn ogen, maar er zitten teveel ledematen aan mijn lichaam, ze liggen in de weg en ze liggen niet stil, er marcheren mieren doorheen. Mieren door mijn armen, mieren door mijn benen, mieren in mijn buik. Hoe moet ik stilliggen met al die mieren? Ik draai me om en drie seconden gaat het goed. Dan komen de mieren terug. Het zal die fucking untergang wel weer zijn. Omgekeerde groeipijnen. Ik heb gesport, gezwommen, gefietst. Ik heb buitenlucht opgesnoven, melatonine aangemaakt, en al uren geleden heb ik het blauwe licht gedoofd. Een banaan, zei de gynaecoloog, een banaan met wat yoghurt, dat doet de truc.
Maar niet bij mij.
Laatst sliep ik wel. Ik sliep goed. Toen ik wakker werd zag ik met gesloten ogen dat het nog donker was. Ik vermoedde dat het een uur of zes was, maar ik voelde me uitgerust en dacht: ik kan net zo goed opstaan. Ik opende mijn ogen en keek op de wekker.
Het was 00:50.
Vroeger (wanneer? Waar? Dat zoeken we op, als het ochtend is) verdeelden ze de nacht in tweeën. Na het eerste slaapgedeelte, dat midden in de nacht eindigde, werd wat gegeten, gedronken, gekletst, gespeeld. Daarna begon het tweede slaapgedeelte, dat tot de vroege ochtend duurde.
Heb ik misschien een gedateerd slaappatroon?
Michel de Montaigne, om maar eens iemand te noemen, hield zoveel van slapen dat hij midden in de nacht de klokken in zijn kasteel liet luiden, zodat hij na het wakker worden weer in slaap kon vallen. Daar hield hij van, van opnieuw in slaap vallen.
Ik ook, als ik maar wist hoe.
