Ik dacht aan een nieuwe, onbetrouwbare wereld. Ik zeg 'nieuwe' maar eigenlijk leven we allang in die wereld, we denken alleen nog in de oude betrouwbare wereld te leven.
In de nieuwe, onbetrouwbare wereld kijk je er niet meer van op als het pakketje dat op dinsdag tussen 8:00-12:00 zou worden bezorgd pas vrijdag om 22:15 wordt afgeleverd, of vijf dagen eerder om 3 uur 's nachts. Sterker nog, als er dinsdag tussen 8:00 en 12:00 wordt aangebeld doe je niet eens open, want je verwacht niks en niemand.
Dat is precies wat het leven in de nieuwe onbetrouwbare wereld samenvat: je verwacht niks en niemand. Het heeft geen zin.
Eens per jaar koop je een vliegticket om naar te kijken. En soms, als je er een uitje van wilt maken, pak je een tas in en vertrek je naar een van de vierendertig luchthavens die je land (Neerlund, voluit: die Neerlund, hoewel niemand dat zeker weet) nu telt om te kijken naar opstijgende en landende vliegtuigen waar niemand in zit, want alles is overboekt en alle mensen weten dat, dus iedereen blijft thuis.
Er is geen internet, alleen de herinnering aan internet en een kastje in de meterkast en de rekeningen die in de bus vallen. Er is geen tv, terwijl je driehonderd zenders hebt volgens het aansluitcontract (je hebt nu alle tijd om het te lezen). Het straatbeeld wordt opgefleurd met oranje brievenbussen, je gooit er af en toe wat in omdat je dat vroeger ook deed en je nu eenmaal een gewoontedier bent, maar je verwacht niet dat dat wat je erin gooit ooit bij een ander aankomt, zelfs niet als je die ander zijn naam, adres en postcode erop hebt geschreven en er voor een fortuin aan grappige kleine stickertjes met het hoofd van een vroegoude koning op hebt geplakt.
In de nieuwe onbetrouwbare wereld bel je eens in de zoveel tijd de woningbouw om te melden dat de liften in je pand niet werken en de buitendeuren open blijven zwaaien, alleen is dat niet waar, niet op dat moment, ooit wel weer eens, je weet alleen niet wanneer, dus bel je maar vast, het wordt toch niet verholpen, dat is een ding dat zeker is.
Slechts één zekerheid heb je in de nieuwe onbetrouwbare wereld, en dat is dat je nergens op kunt vertrouwen. Van de nieuwe onbetrouwbare wereld krijgt niemand een program. Vroeger zei men dat anders, maar je bent vergeten hoe – dat wil zeggen; je herinnert je nog wel iets, maar stel dat je geheugen ook is geprogrammeerd in de nieuwe onbetrouwbare wereld? Beter om er niet te veel op te vertrouwen.
