Oud en nieuw een jaar of drie geleden, een avond vol oliebollen, drank en drukte. Iedereen heeft rode konen, maar ik sta te rillen van de kou. Ik drink nog een glas champagne, maar blijf bibberen. Overal zie ik vormen en kleuren, het silhouet van een vrouw, een jurk in de prachtigste kleur blauw, een zwart glanzend boekomslag met zilveren letters. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden. Praten gaat moeizaam, als ik iets wil zeggen is het alsof ik dat vanuit een slaaptoestand doe. Maar ik wil nog niet naar huis, het is nog te vroeg.
Het kaarslicht doet pijn aan mijn ogen, sigarettenrook bijt in mijn neus. Het geklets om me heen is nu oorverdovend. Maar ik weet het vol te houden tot twaalf uur. Om tien voor half een zit ik op de fiets naar huis, dwars door het vuurwerk, met een bonkend hoofd en groeiende misselijkheid. Niet aan denken, dóórfietsen. Thuis neem ik medicijnen en kruip in bed. Buiten klinkt geknal en geknetter. ‘Gelukkig nieuwjaar,’ gilt iemand. Ik voel me ziek, maar niet ontevreden. In elk geval heb ik niet de hele oudejaarsavond in pyjama op de bank doorgebracht, of in bed, zoals in voorgaande jaren. Kerst en oud en nieuw zijn een risicotijd. De lange, drukke avonden, de kou buiten, de tropische temperaturen binnen, de combinatie van al dat eten, wijn en champagne en, laten we wel wezen, de stress van de feestdagen: ze vormen een warm bad voor het altijd op de loer liggende monster migraine.
Ik heb geprobeerd het te voorkomen. Elk jaar verzon ik iets nieuws waarmee ik de migraine hoopte te slim af te zijn. Ik ‘trainde’ voor oudejaarsnacht door de hele maand telkens wat later naar bed te gaan (werkte niet), ik vluchtte naar het buitenland (alsof ze daar geen oud en nieuw hebben), of ik laafde me aan Jip en Janneke-champagne (heel lekker – als je zes bent). Ik werd er alleen gefrustreerder van.
Inmiddels heb ik mijn verwachtingen bijgesteld. Dat is het enige dat je kunt doen. Accepteer dat je niet mee kunt feesten, óf feest wel mee en accepteer de gevolgen.
Dat laatste is zo gek nog niet: de migraine komt toch wel weer, of je je nu goed of slecht gedraagt. Soms kan er dan maar beter een goed feest aan vooraf zijn gegaan.
Dit stuk verscheen als column in het tijdschrift Hoofdzaken.
