Ik kocht een grasdoos voor de poes. Dat is precies wat je denkt dat het is: een stuk grasmat in een kartonnen doos. Maar dan heel duur en alleen op internet te koop. Het is eigenlijk voor honden die buiten moeten leren poepen. Puppy's. Maar je kunt er ook een konijn in zetten of een poes die niet naar buiten kan. Ik had het bij iemand gezien die zeven katten heeft. Om beurten gingen ze in het gras liggen. Ze vonden het heerlijk.
Mijn poes kan niet naar buiten. Zodra ik het raam op een kiertje zet gaat ze overdreven zielig de buitenlucht zitten opsnuiven. Ik woon op de vierde verdieping van een pand met hoge plafonds, de eerste keer dat ik een raam wagenwijd openzette zat ze meteen op het randje van het kozijn te balanceren. Eén windvlaag en ze was er geweest.
Ik spande horrengaas. Niet om de muggen tegen te houden, maar de kat.
Ze probeerde het los te pulken. Ik zette het steviger vast. Ze knauwde een gat in het gaas en duwde haar neus erdoor. Ik was op de gang. Toen ik de kamer binnenkwam had ze haar halve lijf er al doorheen gewurmd. Ze keek betrapt om. Ik liep heel voorzichtig op haar af, zonder iets te zeggen. Toen rukte ik haar uit het gat, gooide het raam dicht en schreeuwde: wil je soms dood?
Ze keek me nietszeggend aan, gaapte en begon zich te wassen.
Om haar toch wat buiten te gunnen kocht ik een grasdoos voor haar. Ze was heel opgewonden toen de doos arriveerde. Bij het openen van de verpakking knipte ik bijna haar snorharen eraf, zo opgewonden was ze.
Ik zette de grasdoos op de loggia. Ze liep er een paar rondjes omheen, rook eraan, kauwde op een paar grassprieten, maar ging er niet in liggen. Ik ging ernaast zitten en klopte op het gras. Het was mals, groen gras, de vorige dag geoogst, volgens de website. De poes begon te knorren en kopjes aan mijn hand te geven, maar stapte niet in de doos. Ik tilde haar erin onder het uitslaken van geruststellende kreetjes. Ze stapte er meteen weer uit. Dat herhaalde ik een keer of tien.
De hele daaropvolgende nacht hoorde ik kokhalsgeluiden. De ene haarbal na de andere werd naar buiten gewerkt, dankzij het gras. Maar erin liggen ho maar. Ik had net zo goed een kattengrasplantje in een potje kunnen kopen. Ik had er zelfs twintig kunnen kopen voor de prijs van één grasdoos.
En toen opeens lag ze erin. Languit. En ze bleef liggen. Ze wilde er niet meer uit. De zon scheen op haar vacht en onder haar begon het te broeien. Toen ze na drie dagen opstond zag het gras eruit alsof er zes weken op was gekampeerd.
De grasdoos kon bij het vuil.
