Het is alweer een poosje geleden. Ik had geen geld, dus kon niet gaan. Eens per maand ging ik meestal. Als het langer duurt kijkt de Chinese vrouw die de zaak bestiert me bij binnenkomst streng aan. Daarna vraagt ze of ik heb gezwommen, want ze weet dat ik na het zwemmen graag een massage haal. Ik ben nu zo’n twee jaar vaste klant.
Er is veel veranderd sinds de laatste keer. Ook bij hun. Ze hebben gordijnen voor het raam gehangen. Ik duw de deur open. De Chinese snelt op me af. Ze draagt een kort zwart jurkje met kant. Niet haar gebruikelijke spijkerbroek en sweater. Misschien heeft ze een verjaardag vanavond.
‘Hallo, hallo.’ Ze begroet me als een oude vriendin. ‘Massage?’ Ze vraagt niet of ik heb gezwommen.
Ik kijk rond. De balie is verdwenen, en de stoelen, ook mis ik de tafel met snoepgoed waar je na afloop iets mag uitzoeken. ‘Hebben jullie verbouwd?’
Ze lacht. In het gangetje staat een vitrine met glasgeblazen figuren.
‘Mooi,’ zeg ik, ‘nieuw?’
Ze lacht weer en opent een deur. Ik ben nog nooit in deze kamer geweest. Er zit een douche in. Vreemd. Misschien woont hier iemand. Ik zet mijn tas neer en vraag of ik naar de wc mag. Ze wijst naar het einde van het gangetje. Niet naar links, waar de wc zit, maar naar rechts.
Dan begint me iets te dagen. Dit is niet mijn massagesalon. Het is een ander. Er zitten er meerdere in deze straat, ik ben de verkeerde binnengelopen.
Ik trek de wc-deur achter me dicht en ga op de pot zitten. Ik denk aan de douchebak. Aan het zwart kanten jurkje. Ik denk aan nieuwsberichten over massagesalons die bordelen zijn. Aan undercover agenten die met speciale infroroodapparatuur spermasporen hebben aangetroffen.
Dit is een bordeel. Ik weet het zeker.
Ik trek door en doe de deur van het slot. Loop langzaam naar het kamertje waar mijn tas staat. Misschien kan ik zeggen dat ik iets ben vergeten, dat ik ergens heen moet. De vreemde vrouw in het sexy jurkje legt een grauwe handdoek op de massagebank. Ze kijkt glimlachend op. Ik glimlach terug. Ik durf het niet. Ik ga naar binnen en trek mijn kleren uit, in de hoop dat ze héél slecht masseert zodat ik na vijf minuten kan zeggen: laten we hier maar mee ophouden.
Maar dat is niet zo. Ze masseert heel goed. Ook zitten er zestig minuten in een uur bij haar. Wat ook niet overal het geval is.
Als ze me na afloop uitlaat zegt ze stralend: ‘Tot de volgende keer!’
‘Ja,’ zeg ik lafjes en glip de deur uit.
Drie deuren verder zit weer een massagesalon. Ik kijk naar binnen. Een snoeptafel. Een Chinese vrouw in spijkerbroek en sweater. Ze lacht naar me. Even overweeg ik om er alsnog naar binnen te gaan. Een massage is geen maaltijd, je kunt er best twee achter elkaar hebben. Maar ik weet zeker dat ze het aan me zal merken, de olie kleeft nog aan mijn huid. Ze zal het merken. Dus richt ik mijn blik naar beneden en loop snel door.
