‘Dit ben jij niet,’ zegt mijn agent. We zitten beiden achter onze computer, zij in haar huis, ik in mijn huis, en bekijken de nieuwe foto’s. Ik zie een oudere vrouw met groeven in haar gezicht en een doodswens in haar ogen.
Dus dit ben ik, dit is er van me geworden.
‘Neeee,’ zegt mijn agent. ‘Nee hoor.’
Ik was naar de schoonheidsspecialist geweest en daarna naar de kapper. Terwijl de stagiaire mijn haren föhnde, kwam de eigenaresse van de kapsalon achter me staan. Ze kneep haar ogen samen en zei tegen de stagiaire: ‘Zo is zij niet.’ Daarna woelde ze door mijn haar tot het leek of ik door een storm had gelopen. ‘Dit is hoe zij is.’
‘Je kunt je boek ook gewoon De andere familie Groen noemen,’ zegt een bevriend schrijver.
Ik schud mijn hoofd. ‘Het gaat niet over mij.’
