Ik haalde een kiezelsteentje uit mijn mond, dat ik alleen had ontdekt doordat ik heel langzaam en bedachtzaam zat te kauwen. Had ik sneller gekauwd dan had ik er waarschijnlijk een kies op gebroken, of twee, waarna het mijn keel in was gegleden om een gat in mijn slokdarm te slaan.
Dat was vier dagen geleden. Eergisteren brak ik bijna mijn been op twee plaatsen. Het was in het zwembad, de vloertegels waren nat, mijn schoenzolen glad. Ik heb geen annuleringsverzekering, dacht ik in een flits. Maar ik viel niet, ik bleef hangen, al begrijp ik nog steeds niet waarom.
Gisteren viel ik van de stoep. Niet zomaar een stoep, de stoep voor mijn woning. De meest vertrouwde stoep in mijn leven. Toch viel ik ervan af. Ineens lag ik languit op straat. Een langsrijdende auto kon me maar net ontwijken.
Nog vier dagen voor vertrek. Misschien kan ik maar beter in bed blijven liggen.
