Ik zou een medaille moeten krijgen voor slaap, denk ik, een speech. Het is niet te geloven hoe goed ik slaap, de hele nacht aan één stuk door, zonder ook maar één keer wakker te worden. Ondanks de stress en drukte. Ik ben een wonderslaper, een devoot volgeling van Morpheus, een comapatiënt.
Op dat moment merk ik dat ik coherente gedachten denk, en dat het buiten doodstil is. Ik open mijn ogen en kijk op de wekker. Het is vijf over drie. En dan kan ik opeens niet meer slapen.
