Het was de schuld van de koriander. Die was niet van hier. Hij kwam uit de winkel en wie weet waar hij daar allemaal tegenaan had geschurkt. Maar ik besloot niet te hard voor hem te zijn - we schurken allemaal wel eens langs de verkeerde - en duwde een knoflookteen in zijn aarde.
De volgende dag zag de koriander eruit alsof hij een strijd op leven en dood aan het leveren was: zijn blaadjes hingen slap en hij stikte van de luis.
Ik besloot tot hardere maatregelen, vulde een lege glassexfles met afwasmiddel en spiritus en spoot hem leeg op de plant.
De dag daarop was de bladluis verhuisd naar de erwt en de tomaat. Ik sopte allen af, plaatste de basilicum in quarantaine, wierp een muurtje op van bieslook en sprak de thijm bemoedigend toe. 's Nachts lag ik wakker van de jeuk. Toen ik wakker werd bleken de zonnebloemen aan de beurt, en de dag daarop mijn computer. Een virus had de bestanden aangevreten, zei de reparateur. Maar ik wist wel beter. Ik pakte de koriander en mieterde hem weg.
