Ik ben al zo lang niet op vakantie geweest dat mijn buik samenknijpt bij het zien van willekeurige foto’s van zonovergoten stranden en terrassen. Het is dezelfde soort weemoed dat me overvalt als ik terugdenk aan de nieuwe gympen van mijn eerste vriendje, of het zwakgele licht dat door het raampje in de deur viel als ik bij mijn opa en oma logeerde. Iets van vroeger, dat is vakantie geworden.
Dit weekend googlede ik ‘win een vakantie’. Ik hoopte op prijsvragen met heel moeilijke vragen waarop alleen ik het antwoord weet. Op slagzinnen die het beste in me losmaken. Maar ik vond alleen een rebus en een ‘zoek de vijf verschillen’.
Als kind won ik twee keer een boek met het oplossen van een rebus voor EO’s Kinderkrant. Iwan en de verborgen Bijbel, heette het ene boek. De titel van het andere boek ben ik vergeten. Ook won ik eens een twaalfpersoonstaart, die weken in mijn koelkast stond en waarvan ik het laatste restje heb moeten weggooien. Ik weet nog dat me dat helemaal geen feestelijk gevoel gaf. Die taart had gewonnen moeten worden door een gezin met zes kinderen, niet door mij. En straks wint dat gezin met zes kinderen die 10-daagse rondreis door Costa Rica voor twee personen, zal je net zien.
Het leven is niet eerlijk.
