Ik droomde dat ik in het publiek zat bij Oprah. Oprah kwam binnen, liep langs de rijen publiek en keek me recht aan.
O my god! dacht ik, Oprah kijkt me aan, wat maak ik toch veel mee! Vanmiddag zat ik nog bij een griezelig boerengezin in de Servische bossen heel vieze soep te eten, en nu dit! In gedachten ging ik op zoek naar de juiste woorden voor een Facebook status update.
Toen pakte Oprah mijn hand en zei ernstig: I am truly sorry about the loss of your dear ones.
Ik knikte. Ik durfde niet te zeggen dat ik helemaal niemand was verloren.
Oprah liep naar het podium en begon met de show. Niet te hard lachen, zei ik tegen mezelf, verdrietig kijken.
