Terug van weggeweest besloot ik dat dit een goed moment was om in te haken bij de nieuwe trend bloggen met plaatjes. Beelden zijn de nieuwe woorden, zoveel weet ik inmiddels wel. Maar ik vergat een foto te maken van de citroentaart die ik at met mijn uitgever, ik vergat een foto te maken van het tropisch aquarium bij de neuroloog, en de volgende dag vergat ik een foto te maken van het varkentje in het plastic modderbak in de vitrine van de Rotterdamse uitgever, en de kameel op het dak van de Kunsthal, en toen had het geen zin meer, vond ik.
Sowieso had ik liever foto’s gemaakt van de gesprekken in de auto op weg naar Rotterdam, van mijn tintelende huid ’s avonds toen ik koorts had, en van de geur die ik niet rook, toen ik samen met een buurman op zoek ging naar de vermeende wietplantage. Wat ik ook graag had willen fotograferen was het telefoongesprek met de wijkagent die zei: ‘Goedemiddag, met mevrouw De Boer, ik bel namens de heer De Bruin die gaat over Jeruzalem, u woont toch in Jeruzalem?’
Het enige dat ik wist vast te leggen, was de schoonheid van een doorgesneden kiwi. Maar op een of andere manier leek dat beeld me niet representatief voor mijn leven.
