Ik kan er niet over uit, zo goed als ik slaap in mijn nieuwe huis. Alsof ik het slapen voor het eerst heb ontdekt. ’s Morgens word ik soms wakker met spijt, omdat de nacht er al weer op zit. En als er weer een rekening binnenkomt denk ik: gelukkig is slapen gratis.
Slapen. Vooral als ik heel moe ben. Of lang niet in mijn eigen bed heb geslapen. En er net verse lakens op liggen. Maar ook zonder verse lakens, vermoeidheid en vreemde bedden vind ik slapen superlekker. Misschien wel lekkerder dan seks. In elk geval lekkerder dan slechte seks of middelmatige seks – maar dat is misschien logisch. Hoewel ik ook mensen ken… maar dat is een ander verhaal.
Lekkerder ook dan eten vind ik het. En ik hou van eten, laat dat duidelijk zijn. Maar als je me vraagt: waar mag ik je ’s nachts wakker voor maken? zeg ik: nergens voor. Laat mij maar slapen.
Soms denk ik op een feestje of een etentje al: ha, straks lekker naar bed. Dan vergeet ik even dat ik na een feestje nog uren lig te draaien en te malen, dat eerst alle gesprekken van de avond nog moeten worden herhaald, en alles wat ik heb gehoord, gevoeld, geproefd en gezien nog een keer voorbij moet komen.
Wij slapen zo lang omdat wij tamelijk langzaam slapen, stond op de Bescheurkalender die vroeger bij ons op de wc hing. En zo is het.
