Ik was niet voorbereid op de boosheid. Een slechte nacht, ja, die had ik verwacht, en dat ik me de dag daarna misschien niet op mijn werk zou kunnen concentreren, daar was ik wel een beetje van uit gegaan. 's Morgens pleegde ik de telefoontjes die gepleegd moesten worden. Daarna ging ik de stad in om een pakje op te halen, een pakje waar ik achteraan had gebeld. Ja, het was aangekomen. Dus toen het meisje achter de balie, amper twintig jaar oud met grote bruine ogen, vertelde dat er geen pakje was, dat ik later maar moest terugkomen, was niet alleen zij, maar ook ik verbaasd over de felheid van mijn reactie.
Ook fantaseerde ik toen ik de flat uit kwam, en op de plek stond waar buurvrouw L. met een mes was belaagd, dat ik een stuk hout pakte dat bij het vuilnis lag en de belaagster ermee op haar kop sloeg. Met al mijn kracht. Ik zag haar liggen, op haar buik, armen en benen gespreid, en ik zag mezelf nogmaals uithalen, met hout, handen en voeten. Woedend, om wat ze ons heeft afgenomen. Het gevoel dat je veilig bent in je eigen huis.
Buurvrouw L. moet lachen als ik het haar vertel.
