In het gangpad met de schoonmaakmiddelen werd ik aangesproken door een al wat oudere man. Hij droeg een broek die iets te groot was, en witte gympen met een dikke zool eronder. ‘Mevrouw,’ zei hij voorzichtig. ‘Ik zoek een middeltje om de oven mee schoon te maken.’
Blijkbaar zag ik eruit als iemand die verstand had van zaken. In elk geval van schoonmaakzaken. Ik veerde op.
‘Er bestaan speciale spuitbussen met ovenreiniger.’
De man aarzelde. ‘Ik zoek eigenlijk dat middeltje uit de reclame, dat eh, hoe heet het.’
Ik keek naar het schap. Er stonden heel veel schoonmaakmiddelen, sommige kende ik uit de reclame, andere niet. Spuitbussen ovenreiniger zag ik zo snel niet.
‘U kunt de oven ook gewoon schoonmaken met heet water en afwasmiddel. Of citroen. Dat doe ik zelf altijd.’
De man begon om zich heen te kijken.
‘Of anders,’ herinnerde ik me, ‘een bakje ammoniak in de oven zetten, dat een paar uur laten staan, dan laat het vuil zich zo verwijderen.’
De man had zich al half afgewend.
‘Ik vraag het die meneer daar wel,’ zei hij. In de zool van zijn gympen zat een lampje dat oplichtte toen hij wegliep.
