Op het kantoortje waar ik werkte om de hitte thuis te ontlopen stond de radio aan. Ik hoorde het woord bloosangst. Ik denk dat ik het goed verstond, want iemand in het kantoortje herhaalde het woord, mompelend, alsof ze het afwoog.
Of misschien was het woord doodsangst en maakte ze er bloosangst van.
Zelf typte ik in een mail het woord dondergrijs om de dreigende lucht buiten te beschrijven. Het moest donkergrijs zijn, maar ik liet het zo, dondergrijs was beter.
Ik hoorde ook het woord babylance, aan de telefoon, en degene die het zei verzekerde me dat het een bestaand woord was. Een woord waarmee een ambulance voor baby’s wordt aangeduid.
Ik zou het niet in mijn hoofd halen om dat in twijfel te trekken.
Bij de apotheek zag ik een folder liggen met de titel ‘Hoe behandel je een skiduim?’
Ik dacht: Ophouden nou.
