Ik las The Great Gatsby voor het eerst op de middelbare school, net als iedereen omdat het dun was en over feesten ging.
De versie die ik nu bezit is mogelijk nog dunner, hij bevat maar 115 pagina’s. Ik krijg het bijna benauwd van de bladspiegel, alsof je in een volle tram stapt op een drukkend hete dag – en zo sluit de opmaak van het boek toch nog mooi aan bij de inhoud.
Maar nu de film. Op een of andere manier bracht ik Robert Redford steeds in verband met de Bee Gees. Dat kwam misschien doordat ik de avond ervoor een documentaire had gezien over de brothers Gibb, met veel archiefmateriaal uit de jaren zeventig.
Of misschien kwam het door het borsthaar. Door die gebronsde torso met borsthaar.
Hoe dan ook, op een gegeven moment kon ik niet anders meer dan Robert Redford zien als een Bee Gee, en The Great Gatsby als één lange videoclip van How Deep is Your Love.
Ook, en misschien is dit wel veel mooier, zit onder veel scènes een deuntje, onopvallend, zoals er in supermarkten muziek klinkt: je hoort het niet, maar de rest van de dag loop je het wel te neuriën. Zo ook met dit deuntje. What do I do, nana… ik kende maar een paar woorden, maar hoorde er meteen de stem van Barbra Streisand bij, Barbra Streisand die – hé! – samen met Robert Redford speelde in The Way we Were – en ook dat liedje begin ik nu te zingen, half murmelend, want ik ken maar vijf woorden: For The Way We Were. Maar het mooiste komt nog: want ik leerde Barbra Streisand kennen door de plaat die ze maakte met…
Barry Gibb.
En zo viel alles samen. I love it when that happens.
Er was trouwens nog een link. Patsy Kensit. Ik zag haar naam voorbij komen op de aftiteling. Ze speelt het dochtertje van Daisy.
Ik ken Patsy Kensit vooral als vriendin van Noel Gallagher – of was het Liam? Maar dat was in de jaren negentig, en hoewel Oasis ook een band was die draaide om broers, heeft dat hier verder helemaal niks mee te maken, helaas.
Wel bezocht ik nog een website met foto’s van tattoo’s geïnspireerd op The Great Gatsby. Maar dat telt waarschijnlijk niet.
