dinsdag 4 juni 2013

Ongepubliceerd

Ik las de afgelopen week Mad Girl’s Love Song uit, een biografie van Sylvia Plath vóór ze Ted Hughes ontmoette. Wat vooral duidelijk wordt uit het boek is dat Plath nogal een slettebak was (voor ze Ted Hughes ontmoette). Op een of andere manier bevalt me dit wel.
Ik las het boek met twee andere boeken ernaast, Letters home, een selectie brieven van Plath aan haar moeder – zorgeloze kijk-mij-eens-een-blije-brave-dochter-zijn-brieven – en de verhalenbundel Johnny Panic & the Bible of Dreams.
Hoewel Plaths verhalen minder, veel minder bekend zijn dan haar poëzie, zei ze zelf: 'For me, writing verse is an evasion of the real job of writing.' Verhalen schrijven was het echte werk.

Ik bezit twee exemplaren van Johnny Panic & the Bible of Dreams, een Engelse en een Nederlandse. De Engelse kocht ik in 1995, bij een boekhandel aan het Oosterpark die het voor me in Amerika moest bestellen. Het was vijf weken onderweg en kostte zesentwintig gulden vijfenennegentig, wat ik een enorm bedrag vond.
The Belljar had me indertijd niks gekost. Ik kreeg het op mijn veertiende in handen gedrukt door mijn leraar Engels die het wel iets voor mij vond. Ik bezit nog steeds dat ene exemplaar, met voorin de stempel ‘eigendom schoolbibliotheek Snellius’.
Door mij heeft nooit meer een leerling van mijn school The Belljar kunnen lezen, dat besef ik heel goed, maar denk hier eens over na: is The Belljar wel een boek dat je moet lezen als je dertien of veertien bent? Ik deed het en dacht dat het ging over een meisje dat stage ging lopen bij een modetijdschrift. Ik bedoel maar.
Maar ik dwaal af.

Achterop Mad Girl’s Love Song staat dezelfde foto als voorop mijn Engelse exemplaar van Johnny Panic. Een foto van een lachende, blonde Sylvia Plath in een witte bikini. De foto is gemaakt door Gordon Lameyer. Ik kende zijn naam niet, maar in Mad Girl’s Love Song lees ik dat hij een paar jaar verkering had met Plath en dat het personage Henry uit het verhaal ‘Sunday at the Mintons’ op hem is gebaseerd. Hij wordt herhaaldelijk geciteerd in Mad Girl’s Love Song en dan staat er: zoals Gordon Lameyer schrijft in zijn ongepubliceerde biografie.
De eerste keer las ik er misschien overheen, maar het staat er zo vaak dat je er op op een gegeven moment niet meer omheen kunt. Gordon Lameyer, een van Sylvia Plaths ex-vriendjes, heeft een boek over haar geschreven dat niet is uitgeven.
Wat??
Ik google Gordon Lameyer. Ik lees dat hij ‘very hard’ heeft geprobeerd het manuscript gepubliceerd te krijgen. Dear Sylvia heet het. Het bevat brieven van zowel hem als haar, en tientallen foto’s die hij van haar maakte. Toch wilde niemand het boek uitgeven.

Ik wil het opeens héél graag lezen.