Ik stond bij de bakker voor een Turks brood. Ze hadden grote en kleine. ‘Een Turks brood,’ zei ik, ‘een kleintje.’
De bakker kneep zijn ogen samen. ‘Turks of Marokkaans?’
Shit, dacht ik, ik bestel een Turks brood bij de Marokkaanse bakker. Ik doe het weer. Turkse koffie bestellen in een Grieks restaurant. Het dochtertje van een kennis aanzien voor een zoontje. Een klant in een witte blouse voor de verkoopster.
Sorry, sorry, sorry.
Ik vulde een test in op internet. Een van de vragen luidde: kun je aan iemands uiterlijk zien of die homo is?
Ja, dacht ik, ik wel. Maar ik klikte braaf op ‘nee’.
Het juiste antwoord was ja.
De bakker keek me onderzoekend aan. ‘Marokkaans brood?’
Ik knikte voorzichtig. Better save than sorry.
Hij gaf me een klein rond brood.
Ik fietste naar iemand toe en vertelde over de verwarring met de broden.
Hij zei: ‘Maar een Marokkaans brood is hetzelfde als een Turks brood, alleen kleiner.’
Of zei hij nu ‘alleen groter’?
