Ik kan niet stoppen met eten. Brood, beschuit, koekjes, ontbijtkoek. Ik eet de hele dag door. Koolhydraten vooral. Het is alsof mijn lichaam een energievoorraad wil aanleggen voor de tijd die komen gaat. De tijd van handen uit de mouwen, van aanpakken, sjouwen en spieren gebruiken waarvan je het bestaan niet wist.
Normaliter zit ik tien uur per dag op een bureaustoel naar een beeldscherm te staren. Daar heb je niet veel energie voor nodig. Dat kun je op een appel en een cracker.
Maar een verhuizing red je daar niet mee. Kijk maar naar bouwvakkers, wat die verstouwen. Dus bouw ik een vetlaag op. Dat lijkt me heel verstandig om te doen.
Tenzij ik iets anders aan het opbouwen ben. Een vesting om me achter te verschuilen. Zoals ik altijd doe als ik bang ben.
Dat kan, maar we gaan er niet vanuit.
