Ik las weer eens een boek over het etherische meisje. Er bestaan veel boeken over etherische meisjes. Boeken en films. Het zijn meisjes die niet volwassen willen worden, of het misschien wel willen, maar niet weten dat het kan, want ondanks dat ze Proust en Dostojevski lezen, zijn ze niet heel slim. Ze zijn vluchtig en ongrijpbaar, vandaar dat ik ze etherisch noem. Ze zijn adembenemend knap, maar vooral lekker gek. Ze dragen korte rokjes en twee verschillende kleuren kousen. Ze staan midden in de nacht op om pannenkoeken te bakken, of om de kamer te behangen. Naakt, of alleen gekleed in een oud T-shirt van hem, de hoofdpersoon (etherische meisjes zijn zelf nooit de hoofdpersoon), een kleurloos type waar niemand oog voor heeft, behalve zij.
Het etherische meisje moet worden gered, gekoesterd en beschermd. Ze loopt in zeven sloten tegelijk. Ze barst in huilen uit bij het zien van een dood lieveheersbeestje, en dan kan alleen hij haar troosten. Met seks, uiteraard, maar daar heeft ze gelukkig altijd zin in.
Uiteindelijk verlaat ze de hoofdpersoon altijd voor iemand anders, een opschepper, een leeghoofd, een enorme lul (met een heel klein pikkie). Etherische meisjes maken nu eenmaal geen verstandige beslissingen. Dat hoort niet bij ze. Dat zou afbreuk doen aan wie ze moeten zijn.
