Begin jaren negentig kreeg ik een contract voor een boek over U2. Ik wist niks van contracten en liet het bekijken door een advocaat die thuis was op dit gebied. Hij zei: Dit is een flutcontract, dat moet je niet ondertekenen. De advocaat was Germ Kemper.
In diezelfde tijd had ik een schoonmaakbaantje bij een advocaat in Buitenveldert die 68 beige en donkerblauwe pantalons in de kast had hangen (op een dag had ik besloten ze te tellen). Ook lag er een meetlat op het nachtkastje waar ‘piemelmeter’ op geschreven stond. Die advocaat was Bram Moszkowicz.
Eén handshake waren ze van elkaar verwijderd. Die handshake was ik.
