Ik wilde eigenlijk niet gaan. Ik wil alleen maar schrijven. Ik ben bezig aan de laatste hoofdstukken. Af moet het, af. Ik ben er bijna, het gaat als een trein. Als ik stop val ik waarschijnlijk dood neer. Maar dat geeft niet, dan is het boek der boeken geschreven.
Ik ga voor het eerst uit mijn nieuwe boek voorlezen. Als ik in de Balie aankom en de andere schrijvers zie begint er opeens iets te wankelen. Er is een schrijver wiens boek tien drukken heeft gekregen, een dichter wiens bundel is bekroond en de koning van het zeer korte verhaal, die altijd de lachers op zijn hand krijgt. Ik ben Marieke, tien jaar en ik doe Woody Woodpecker na.
Tijdens het inleidende praatje is er nog niks aan de hand, ik vertel over mijn nieuwe boek, het boek dat geschreven moest worden, maar dat ik niet eerder kon schrijven. Omdat ik het nog niet herkende als verhaal, omdat ik de techniek om het te schrijven nog niet beheerste. Ik lul als Brugman. Het voorlezen gaat goed. Maar als ik klaar ben valt me iets op. Niemand klapt.
Ik luister naar de andere voordrachten en dan zie ik het. De anderen hebben prachtige teksten, goed geschreven stukken die ergens over gáán. Ik heb een drol. Een platgetrapte drol.
Niemand zegt het, maar ik weet dat ze het allemaal hebben gehoord. Na afloop word ik ontweken. Af en toe zie ik een medelevende blik mijn kant op gaan, maar niemand zegt iets. Iedereen vermijd het onderwerp van de drol.
De wijn smaakt naar metaal. Een vriendin mailt dat ze het prachtig vond. Uit medelijden natuurlijk, maar toch lief.
Ik voer een gesprek over schrijven met de schrijver van de tien drukken.
‘Waarom dóén we dit eigenlijk?’ zegt hij lacherig.
‘Omdat we niks anders kunnen,’ zeg ik.
Vanuit de hoek steekt Woody Woodpecker zijn duim omhoog. ‘Hèhèhè... hèhè.’
Dat heb ik ook altijd na zo’n avond, mailt een schrijvende vriendin de volgende ochtend.
Maar dat kan zij makkelijk zeggen, zij maakt geen drollen.
Het document Nieuw boek blijft ongeopend. Vlak naast de prullenmand staat het op mijn bureaublad. Ik breng de dag door met het vergelijken van prijzen van vliegtickets. Barcelona, Malaga, Palermo, Catania.
Ik ben acht en ik doe Roadrunner na. Miep miep… woesssj.
