Lang geleden interviewde ik eens een bekende Nederlander die iets zei als: ik ben opgehouden met aardig zijn, aardig brengt je nergens.
Daar heb ik nog vaak aan moeten denken. Aardig brengt je nergens. Het is natuurlijk maar net waar je wilt komen.
Ik hoor regelmatig mensen over zichzelf zeggen dat ze aardig zijn. ‘Ik ben áárdig.’ Vrouwen zeggen dat soms, een beetje defensief. Mannen trekken het zogenaamd algemener, die zeggen dingen als: vrouwen vallen niet op aardige mannen. Met die aardige mannen bedoelen ze zichzelf.
Ik ken iemand, die is helemaal niet aardig, die is nors en wantrouwig en slingert er de meest ongenuanceerde dingen uit, maar kan soms onverwacht aardig uit de hoek komen. Ik heb mensen al een paar keer over die persoon horen zeggen: o die, die is eigenlijk heel aardig. Daarmee bedoelen ze: ja, natuurlijk weten we allemaal dat het een klootzak/ rotwijf is, dus dat hoeven we niet meer uit te spellen. We noemen juist wat vrijwel niemand weet.
Wat ze daarmee eigenlijk zeggen is dat ze die persoon beter kennen dan jij, dat ze een bijzondere positie innemen. Dat ze speciaal zijn.
Over mensen die écht aardig zijn en niet alleen heel af en toe, zegt vrijwel nooit iemand: die is zo aardig. Daarvan wordt het beschouwd als een gegeven.
Eigenlijk is aardig een woord van niks. Waarmee ik niet wil zeggen dat het je nergens brengt.
