Ik heb al een paar dagen last van een piep in mijn oor. Nee, piep is niet het juiste woord, het is een ding-dong. Zo’n geluidje dat klinkt op luchthavens of stations. Attention, passengers for flight one two three to Copenhagen… Ik hoor het alleen als ik er niet op let. Zodra ik ga luisteren is het verdwenen.
Het verscheen gelijk met de pijn in mijn rug. Een soort linkshandige spierpijn in mijn onderrug. Ik ging naar de Chinese masseuse en die zei: komt door de kou. Maar inmiddels zit het er al zes dagen, net als de ding-dong, en het reageert op massage noch spierbalsem.
Ik vermoed een verband tussen de rugpijn en de ding-dong. Misschien zijn mijn draden verkeerd verbonden. Mijn leven wordt momenteel gerenoveerd, vandaar. Alles staat in het teken van de migraine. Ondergaan, rekening houden met, en triggers zoveel mogelijk vermijden. Kortsluiting zien te voorkomen. Rust en regelmaat, dat is wat ik nodig heb. Vanachter mijn computer kijk ik toe hoe anderen naar borrels en feestjes gaan en daarna samen de morning after beleven op Facebook, terwijl ik alweer uren wakker ben, nog wat onwennig in mijn nieuwe leven. Het is koud om half 7 's ochtends, en doodstil. Behalve op de zondagochtend, die voor de mensen die ik buiten zie lopen nog een zaterdagnacht is. Ik ben mijn oude leven aan het afbouwen. Nog één boek, denk ik, dan zoek ik een baantje, iets waarbij ik niet constant op mijn tenen hoef te lopen en een normaal salaris krijg. Iets met mensen of zo.
Ding-dong, klinkt het in mijn hoofd.
