Ik verwacht al dagen migraine. Meestal is dit het moment dat ik voorzichtigheid in acht ga nemen, alcohol laat staan, op tijd naar bed ga, kou en hitte vermijd, minder achter de computer kruip. En met al die dingen hou ik nu ook rekening, behalve dat van de computer, want ik kan niet stoppen met werken. Ik werk als een bezetene, al dagen, al weken. Als ik stop ben ik het kwijt, denk ik steeds, want deze periodes duren nooit lang, op een gegeven moment slaat de twijfel toe, kom je vast te zitten en dan is het gedaan. En nu komt daar ook nog de migraine bij die het elk moment kan verstjeren, dus tik ik door, tot mijn ogen branden en mijn schouders trekken.
Volgens de neuroloog die ik vorige week zag klopt het dat mijn migraine erger wordt; ik word ouder en ben vrouw. Het zal ook es niet, dacht ik. Hij schreef een recept uit voor injecties, en omdat hij daar zo normaal over deed, deed ik er ook normaal over. Geen probleem, diabetici doen het elke dag. Maar toen ik bij de apotheek was en twaalf spuiten in ontvangst nam, er een demonstratie bij kreeg van de apotheker, dacht ik:
O.
Nu liggen die spuiten daar dus te wachten op gebruik. Ik heb al droog geoefend. Elke avond ga ik slapen met het besef dat ik ‘s nachts om vier of vijf uur wakker kan worden en een spuit in mijn dij moet gaan zetten. En bij die gedachte moet ik bijna huilen, niet vanwege enige verwachte pijn, maar omdat ik denk: godverdomme, ik moet ook alles alleen doen. Hoe vaak moet ik nog laten zien dat ik in mijn eentje de hele wereld aankan? En iedereen loopt maar over me heen en niemand houdt van me – dat is de pms die spreekt.
En ik wórd die nacht om vijf uur wakker, maar niet met migraine. Met onrust, met wiebelende benen, met nieuwe zinnen en scènes in mijn hoofd, die ik in het donker noteer in woorden die ik de volgende ochtend niet meer kan lezen. Ik voer een race tegen de tijd, een strijd met mijn lichaam en ik denk bij mijzelf: mensen die denken dat het om recensies en verkoopcijfers gaat, die denken dat we dáárom boeken schrijven, die snappen er helemaal niks van.
