Kerst valt vroeg dit jaar. Het is nog donker als de wekker afloopt. Een uurtje later zit ik in de trein, tussen allemaal mensen die heel wakker ogen. Fris geschoren, strak in de make-up, met degelijke tassen vol beleidsstukken, contracten en notulen, zo stel ik me dat voor. In mijn tas zit een verhaal over seks en geweld, en een pakje kauwgum.
Bij Hilversum Noord moeten ze er allemaal uit. Toevallig. Ik laat me meevoeren door de mensenstroom, de weg over, het Mediapark op en denk: niemand weet dat ik normaal rond deze tijd nog in bed lig, ze denken dat ik gewoon een van hen ben.
We lopen met z’n allen naar het gebouw van de publieke omroep, zij gaan naar de lift, ik glip de kelder in. Daar word ik opgevangen door iemand van de productie.
‘Je bent de eerste, jij mag het spits afbijten,’ zegt ze, ‘koffie?’
‘Graag,’ zeg ik, ‘heel graag.’
Ik loop achter de presentator aan naar de studio. Het is er ongeveer dertig graden. ‘Zo,’ zegt hij, ‘we gaan een kerstuitzending maken.’
Na een uur sta ik weer buiten, met een knalrode kop van de warmte en de inspanning. In de hal zit de volgende schrijver al klaar met zijn kerstverhaal.
In de trein terug zit een man heel hard in zijn telefoon te schreeuwen. Ik kan niet verstaan wat hij zegt, want hij spreekt Turks. Om de paar zinnen zegt hij iets in het Nederlands. Steeds hetzelfde, ‘Alsjeblieft, schatje! Ik smeek je, schatje!’ De andere passagiers blijven stoïcijns voor zich uit kijken.
Als ik via het Damrak, met een chocoladecroissant in mijn hand, naar huis loop, wordt op de Dam net de kerstboom opgetuigd.
Uitzending: 28 december 21:00-22:00, Vpro De Avonden, Radio 6.
