dinsdag 13 december 2011

Benidorm

Dat jaar gingen we met kerst naar Benidorm, op uitnodiging van mijn opa en oma, die er elk jaar overwinterden. Mijn ouders wilden aanvankelijk niet. Benidorm, dat was het afvoerputje van het toerisme. Er waren geen musea, geen Romeinse opgravingen en er was geen één beroemde kunstenaar geboren. Bovendien kon je er niet kamperen.
Mij leek het de ideale vakantie. Met het vliegtuig. In een hotel. En de hele kerstvakantie op het strand liggen. Ik kon niet geloven dat we uiteindelijk echt gingen.

Op Schiphol kwam ik een meisje van school tegen, we bleken in hetzelfde vliegtuig te zitten. Op school zei ze me nooit gedag, maar nu kwam ze enthousiast naar me toe hollen. ‘Hoooooi,’ riep ze, en weg was ze weer. Even later kwam ze weer langs, gillend: ‘Ze willen de hele tijd foto’s van me nemen!’ Ze doelde op de twee jongens die achter haar aan renden.
‘O ja, haha, lastig,’ zei ik, alsof ik er alles van wist.

Benidorm bleek een stad van flatgebouwen te zijn, heel veel flatgebouwen. Ons appartement keek uit op andere appartementen, en naar de zee was het even zoeken.
‘Het is hier heerlijk,’ verzekerden mijn opa en oma ons. Mijn oma boog zich naar me toe en fluisterde: ‘Ik zat vanmiddag in de lobby en toen kwam er een man langs die zei: goedemiddag mevrouw.’ Ze ging weer rechtop zitten en schonk me een veelbetekenende blik. ‘Het was een heel keurige heer, hoor.’

Op eerste kerstdag nam mijn opa ons mee om kerstcadeau’s uit te zoeken in de stad. Mijn broer en zus hadden vrij snel iets gevonden, maar ik twijfelde nog. Ik was dertien en ik was in Benidorm, ik wilde geen kindercadeaus meer.
Toen zag ik ze. Zwarte velours pumps met een opengewerkte teen en een stilettohak. Ik dacht dat ik flauwviel, zo mooi vond ik ze.
‘Wil je die echt hebben?’ vroeg mijn opa. Ik knikte driftig van ja. En kreeg ze.

De rest van de kerstvakantie liep ik op hoge hakken door Benidorm. Ik zag de mensen kijken. Maar nooit zei er een man ‘goedemiddag’ tegen me zei, en ook renden er geen jongens achter me aan. Dat laatste had trouwens toch alleen maar problemen opgeleverd, op mijn tien centimeter hoge hakken.