Tussen mijn elfde en mijn zeventiende wist ik precies met wie de prinsessen Caroline en Stephanie uit Monaco waren getrouwd (en dat wisselde nogal eens). Ik wist hoe Annie Schilder opeens zo slank was geworden en waarom Christina Onassis, die haar dagen sleet als een aangespoelde walvis op een groot jacht, altijd zo treurig keek. Ik weet het nu nog steeds. De Franse werkwoordvervoegingen en de stelling van pythagoras ben ik vergeten, maar wat ik toen in de Privé las staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Wat ik ook nog steeds weet is dat Lillian Day-Jackson, de zangeres van Spargo in haar eerste interview met Popfoto zei dat ze een paar pondjes te zwaar was omdat ze tot voor kort op een kantoortje werkte op de Zeedijk, waar ze tussen de middag altijd met een collegaatje bij een Chinees ging eten. Dat Olivia Newton-John zei dat ze was gevraagd door Playboy, maar nee had gezegd 'want ik heb geen mooie benen', en dat één van de Dolly Dots op de vraag: Hoe behoud jij je slanke lijn? Antwoordde: ‘Lijn? Ik heb alleen maar hobbels.’
Dat laatste vond ik heel grappig. De rest nam ik serieus.
