Uit: Liefde is een afspraak
(Fee's dwanggedachten als Melle een nieuwe liefde krijgt.)
Ze neuken en neuken en neuken. Ze neuken tussen klamme lakens en onder de douche en op de bank, tijdens de reclames van de films die ze samen kijken, en ook tijdens de films. En als ze niet neuken denken ze aan neuken. Ze kunnen niet naar elkaar kijken zonder aan neuken te denken. Ze kunnen niet naar anderen kijken zonder aan neuken te denken, aan neuken met elkaar, want dat is het enige neuken dat nog bestaat.
Fee steekt haar sleutel in het slot en opent de voordeur. Geen post op de mat. Geen reden om langs de gaan. Ze loopt de kamer in, doet het licht niet aan. Het voicemaillampje knippert. Ze neemt op. Er zijn geen nieuwe berichten. In de appelboomgaard achter het huis zweven een paar blokjes licht. Haar maag rommelt.
Ze praten over later, want ze gaan samen oud worden, dat weten ze zeker. Ze gaan wereldreizen maken, Bali, Thailand, de piramides. Ze gaan een huis kopen in Ierland, of in Italië, het maakt niet uit waar, want ze hebben niemand nodig, alleen elkaar. Ze houden van dezelfde dingen en begrijpen elkaar met één enkel woord. Ze maken elkaars zinnen af. Dit is waar ze altijd van hebben gedroomd. Ze dachten dat het alleen in films voorkwam.
Fee legt het bestek op haar bord en pakt de afstandsbediening op. De hamsterweken zijn begonnen. Hendrien Sondervan heeft een nieuw boek uit. Morgenochtend mistbanken en plaatselijk een bui. Ze zet de tv weer uit en brengt haar bord naar de keuken. Schuift het eten in de vuilnisbak. Het licht in de caravan is gedoofd. Ze kan er niet uit opmaken of hij weg is of naar bed.
