zaterdag 3 september 2011

Konijn

We zaten in het park en hadden het over familie en vriendschappen, over de liefde en over mislukte vakanties, en dat waren geen luchtige gesprekken, er rolde zelfs een traan. We dronken wijn, aten de honderdduizend hapjes die we hadden meegebracht en soms lachten we heel hard, en toen pas zagen we dat we al die tijd gezelschap hadden van een konijntje. Een klein bruin konijntje met pientere ogen, die soms even op zijn achterpootjes ging staan of zijn neus in de lucht stak als verderop een kind joelde, maar verder rustig bleef zitten. Heel lang. Op dat verder lege grasveld waar ons we ons picknickkleed hadden uitgespreid. Tot we ons gesprek staakten, stil werden en alleen nog maar naar hem keken. Toen huppelde hij de dijk over en verdween. Alsof zijn werk erop zat.