zondag 5 juni 2011

De oorlog en zo

Mijn oma geloofde niet in over de datum. Over de datum was een truc van winkeliers om ons meer te laten kopen. Ze beweerde dat je eten in glas en blik wel vijftig jaar kon bewaren, en omdat ze dat een geruststellende gedachte vond, eten dat je zo lang kon bewaren, stond de gangkast vol blikjes en potjes. Die had mijn opa daar ooit voor haar neergezet, want er was niks wat hij niet voor haar deed. Zelf was mijn opa meer van vers. Maar hij geloofde ook niet in over de datum. Er stonden altijd borden en schaaltjes met kliekjes in de kastjes. Op een keer, toen ik op zoek was naar gebaksschoteltjes (‘Achterin het bovenste keukenkastje.’) had ik in een beschimmelde boterham gegrepen die bovenop een stapel borden lag. Ook herinner ik me een hap slagroomgebak die naar grond smaakte en appelmoes waar opeens prik in zat. Mijn opa en oma hadden er niks van gemerkt, die aten smakelijk verder. Misschien hadden oude mensen een taaiere maag. Door de oorlog en zo, dacht ik toen. De oorlog en zo verklaarde altijd veel.