zondag 17 april 2011

Babywalvis

Ik moest opeens denken aan een uitzending van The Jerry Springer Show waarin Jerry Springer op bezoek was bij een 350 kilo wegende man. De man was al tien jaar niet de deur uit geweest, om de simpele reden dat hij er niet meer doorheen kon. Hij sleet zijn dagen op bed, als een aangespoelde babywalvis, terwijl zijn vader, een magere oude man, voor hem zorgde.

‘Zoveel eet ik in feite niet, Jerry,’ zei de dikke man, waarna hij begon op te sommen wat hij zoal at op een dag. Het was inderdaad niet veel. ‘Ik ga er alleen ‘s nachts nog wel eens uit voor een snack.’

Beelden van de vader van de dikke man die een koelkastdeur open trok. Een familiepak hamburgers boven een pan omkeerde. Verontschuldigend opkeek naar de camera. ‘Het is mijn enige kind, ik kan hem niets weigeren. Ik wil alleen maar dat hij gelukkig is, Jerry.’
Vervolgens een schnitt naar de dikke man, rechtop in bed, zijn kin glimmend van de mayonaise. Een kinderlijk blije uitdrukking op zijn gezicht.
Jaloersmakend, die onschuld.