donderdag 16 september 2010

Bijl

Bret Easton Ellis kwam naar Nederland om voor te lezen in Odeon. Zelfs toen ik de kaartjes al in handen had, kon ik het niet geloven. Alsof ik kaartjes had voor een optreden van the Beatles in de Melkweg, of Elvis in de Nieuwe Anita.

Ik ging er heen met mijn vriendje en een gemeenschappelijke vriend, die we op internet hadden leren kennen onder de nickname Patrick Bateman. We hadden bij mij thuis afgesproken. Toen Patrick Bateman in het trapgat verscheen, had hij een rugzakje om van pastelkleurig teddybont. Er stak een lange houten steel uit.
‘Wil ik laten signeren.’ Voorzichtig trok hij de steel uit het rugzakje. Het bleek een joekel van een bijl te zijn. De prijssticker van de Praxis zat er nog op.
‘Hm,’ zei ik, ‘ik denk niet dat je daar Odeon mee in komt.’

Drie kwartier later zaten we in de zaal, met de bijl in het pluche rugzakje onder onze stoelen.
Bret Easton Ellis las voor, werd geïnterviewd, daarna mochten een paar mensen uit de zaal vragen stellen, en toen was het voorbij. Er werd niet gesigneerd.

Een beetje gedesillusioneerd bleven we hangen. Toen hoorden we dat er in de bovenzaal een feestje was voor genodigden, en dat Bret Easton Ellis er ook was. Patrick Bateman deed zijn rugzakje om, en we vertrokken naar boven.

Het was erg druk. Er waren BN-ers, journalisten, uitgevers, redacteuren, publiciteitsmeisjes, en er liep iemand rond met een bijl. Bret Easton Ellis stond in een hoekje en werd beurtelings bestookt door bekende schrijvers, journalisten en meisjes in hoerige jurkjes. Hij oogde een tikje verveeld. Patrick Bateman liep op hem af en tikje hem voorzichtig aan. De schrijver keek om, plichtmatig en nauwelijks geïnteresseerd. Toen haalde Patrick zijn bijl tevoorschijn. Omstanders stoven uiteen, iemand wilde de schrijver wegvoeren, maar hij zei: ‘No, wait...’ en keek de jongen met de bijl belangstellend aan.
‘Do you want so sign my axe?’ vroeg die verlegen.
‘Your ass?’ BEE’s gezicht lichtte op.
‘No, my axe,’ fluisterde hij. Iedereen was stil gevallen.
‘You want me to sign an axe on your ass?’ De schrijver begon er lol in te krijgen. Om hem heen begonnen mensen voorzichtig te lachen.

Toen vroeg hij om een pen en zette, bijna treiterig langzaam, zijn naam in grote krullende letters op de steel van de bijl. Vervolgens pakte hij een camera uit zijn zak en maakte een foto van Patrick Bateman met de bijl in zijn handen.

Vanavond is Bret Easton Ellis weer in Amsterdam. Ik ben benieuwd of hij nog aan de jongen met de bijl moet denken.