Ik heb dus een heilig ontzag voor autoriteiten. Het is zelfs zo erg dat ik aan (bij? voor?) de douane altijd heel hard mijn best doe te laten zien dat ik echt, heus niet, ik zou niet durven, niks illegaals vervoer.
Daar trapt de douane dus nooit in. Ik word er altijd uitgepikt, mag mijn bagage in een scan leggen, mijn zakken legen en vragen beantwoorden over het doel van mijn reis. Elke vakantie opnieuw.
Eén keer dacht ik eraan te kunnen ontsnappen. Het was aan de Mexicaanse grens. In plaats van douaniers met röntgenblikken stonden er een soort verkeerspalen met een grote rode knop erop. Elke reiziger die de paal passeerde moest de knop indrukken. Bij een op de honderd reizigers ging er een alarm af, die reiziger moest zijn tassen ondersteboven keren en zich tot aan zijn onderbroek uitkleden. De rest mocht doorlopen.
Ad random dus.
Ik ben twee keer de Mexicaanse grens gepasseerd, de eerste keer kwam ik met het vliegtuig uit Nederland, de tweede keer met de bus vanuit Belize. Beide keren klonk er, nadat ik een klap op de rode knop had gegeven, een angstaanjagend geloei door de grensruimte, terwijl rijen en rijen mensen voor en achter me de knop indrukten zonder dat er iets gebeurde.
Ad random my ass.
