De wifi is uitgevallen in de kleine bibliotheek in de Romeinse binnenstad. De certificaten moeten worden verlengd, de verbinding is niet veilig, we hebben het opgegeven, de bibliothecaresse en ik. Ik koop een USB-stick en extra data voor mijn telefoon.
’s Avonds zit ik in de donkere bibliotheek achter een
van de PC’s en kijk op YouTube naar de
rechtszaak van Johnny Depp versus Amber Heard. Feitelijk zijn er twee
rechtszaken, eerst klaagde zij hem aan voor huiselijk geweld, toen klaagde hij
haar aan voor huiselijk geweld. Of andersom. Ik lees dat zij een boegbeeld is
geworden van de #Metoo-beweging. Ik lees dat hij geen rollen meer krijgt.
Och, Johnny toch.
Ik val erin op dag twee van de rechtszaak, die live wordt
uitgezonden. Johnny Depp wordt als eerste ondervraagd. Hij ziet eruit als een
gangster, veel te veel pak, veel te veel stropdas, een tatoeage op zijn hand en
dikke ringen om zijn vingers.
O Johnny, echt?
Hij praat zacht, binnensmonds, doet er lang over om
een zin te vormen, haalt er dingen bij die niet heel relevant zijn, en al die
tijd zit ik verkrampt op het plastic kuipstoeltje voor de PC en denk: kom op
nou, Johnny!
Hij vertelt over zijn jeugd, over zijn gewelddadige
moeder, die een asbak naar zijn hoofd gooide en hem sloeg met een hooggehakte
schoen. En hoe hij telkens gedwongen werd toe te kijken hoe zijn moeder zijn
vader ‘dead’ sloeg. Hij vertelt wat hij deed, wat hij geleerd had. Zich
terugtrekken. En dat deed hij ook als Amber tegen hem stond te tieren, hij sloot
zich op in de badkamer.
Hij vertelt hoe ze eens een fles naar zijn hoofd
gooide, die hem op een haar na raakte. Hij vertelt hoe er nog een fles
achteraan kwam waarvan een scherf zijn vinger raakte. Zijn vinger onthoofde. Ik
noem hem nu Little Richard, zegt hij grimassend.
O Johnny.
Hij vertelt hoe ze een sigaret op zijn wang uitdrukte.
Hem een vuistslag gaf. Hij maakt er een tekenfilmgeluid bij. Hij vertelt hoe ze
een badkamerdeur openschopte, in zijn gezicht. Bij elk detail lacht hij even,
alsof hij het niet kan geloven. Of de ogen uit zijn kop schaamt. Maar waarschijnlijk
allebei.
Hij vertelt hoe ze een drol in zijn bed voor hem
achter liet. Kon die niet van een van de honden zijn? wordt hem gevraagd. Nee,
dat kon niet, het waren kleine hondjes. Hij noemt het ras. In een rechtszaak is
het belangrijk volledig te zijn.
Terwijl hij praat zien we haar op het split screen. Kin
omhoog, mondhoeken naar beneden. Perfect in de make-up en elke dag een ander
kapsel. Ze is 25 jaar jonger dan hij, zijn carrière is voorbij, die van haar
moet nog beginnen. Dit wordt haar glansrol. Zo hebben ze het haar verteld.
Als ze zelf wordt ondervraagd verandert haar houding
in minachting en gespeelde desinteresse. Jullie dom voetvolk met jullie
onnozele volksvermaak, staat op haar gezicht te lezen. Misschien legt ze het er
een beetje te dik bovenop. Ze rolt met haar ogen en eet een koekje terwijl ze
wordt ondervraagd. Ze denkt dat ze het zich kan permitteren, zij is de vrouw,
het boegbeeld van de #Metoo-beweging. Ze geeft geen antwoord op de vragen die
haar worden gesteld, ze begint gewoon ergens anders over, en niemand zegt: geef
nu eens antwoord.
Als de video is afgelopen zie ik een uitzending van
een ‘body language analist’ die aan iemands lichaamstaal kan aflezen of diegene
de waarheid spreekt of niet. ‘Amber Heard maakt veel rare mondbewegingen als ze
praat,’ zegt hij, ‘wat een teken kan zijn van liegen, helemaal als daarbij de
ogen alle kanten uit schieten. Maar ze zit ook te eten terwijl ze wordt
ondervraagd, wat de mondbewegingen kan verklaren, dus laten we ons concentreren
op de ogen.’ Hij speelt een stukje film van Ambers heen en weer schietende ogen
vertraagd af. ‘Dit gebeurt als mensen nerveus zijn of als nadenken, ze zoeken
als het ware het archief van hun geheugen af. Maar Amber,’ zegt hij, ‘doet het
om steun te zoeken bij mensen die ze kent. Ze heeft een aantal antwoorden
geoefend, maar niet het antwoord op deze vraag. Ze kijkt naar ze alsof ze wil
zeggen: dat ging niet zo goed, hè?’
Hij benadrukt nogmaals dat hij niet partijdig is, en
ook de mensen die een comment hebben achtergelaten zeggen: ik vind het zo fijn
dat je niet partijdig bent, zoals andere lichaamstaaldeskundigen op YouTube.
Allemaal denken ze dat Amber Heard liegt en dat Johnny Depp zo moeilijk uit
zijn woorden komt omdat de hele situatie hem verbijstert/ omdat hij zich
schaamt/ omdat hij ADHD heeft.
Voor het eerst voel ik iets van medelijden met haar.
