Ik zit met een vriend aan de telefoon. ‘Ik had dit jaar wel minder felicitaties op Facebook,’ zeg ik, ‘vorig jaar had ik er meer dan honderd. Mensen worden een beetje Facebookmoe, hè.’
‘Uh-huh,’ zegt hij, ‘en iedereen zit nu natuurlijk op Humsqueek.’
‘Je bedoelt zeker Telegram,’ zeg ik. ‘Maar dat is de nieuwe Whatsapp. Jij zit nog niet op Telegram hè? Ik wel, ik zat er als een van de eersten.’
‘Ik zit op Humsqueek.’
‘Wat is dat dan? Daar zit toch helemaal niemand?’
‘Jawel hoor, iedereen zit er.’
‘Wie? Wie zitten daar dan?’
‘Nou iedereen, al je vriendinnen.’
‘Niet. Wie dan?’
‘Nou dingetje, en dinges. En die en die. Hele verhalen lees ik van ze. En foto’s, allemaal foto’s. Van hun kinderen, hun vakanties…’
‘Echt? Waarom heeft niemand me dat verteld? Humsqueek? Ik heb er zelfs nog nooit van gehoord. O jezus, ik ben oud. Zie je, ik ben echt oud. Wacht, ik ga me aanmelden.’
‘Ik wacht.’
‘Hoe spel je het? Gewoon zoals je het zegt, hum? En dan?’
‘Ik weet niet meer precies…’
‘En jij zit er al heel lang op? Waarom weet ik dat niet?’
‘Omdat het niet bestaat.’
‘Ja haha, dat zeg je nu alleen om mij te troosten. Ik wéét dat het bestaat, en ik ben de enige die er nog niet op zit. Met een Q?’
‘Nee, het bestaat niet.’
‘Wat?’
‘Het bestaat niet. Ik verzin het.’
‘Echt?’
‘Echt.’
‘O.’
‘Maar verder had je wel een leuke verjaardag?’
