‘Zo, naar de wasserette?’ zegt de postbezorger tegen een vrouw die met twee grote tassen haar huis uit komt. Hij heeft een Amsterdams accent dat je overwegend in Lelystad en Almere hoort.
De vrouw knikt wat.
‘Geen wasmachine zeker? Zijn die huissies te klein voor, hè.’
‘Nee,’ zegt de vrouw, ‘geen wasmachine.’
‘Ja, dat heb je in Amsterdam.’ Hij duwt de post naar binnen en vervolgt fluitend zijn weg.
Voor me op straat loopt een man in pak te bellen. Uit zijn tas steekt een laptop. De tas heeft een rits en had makkelijk dicht gekund, zie ik.
‘Ja hoor, dat kan,’ hoor ik hem zeggen, ‘de zaal gaat om half twee open en de show begint om half drie.’ Hij stapt stevig voort. ‘Wat zegt u? O, een stripteaseshow. Een STRIP-TEASE-SHOW.’ Hij luistert even. 'Ja, dat is inbegrepen.'
