- Dag, je hebt gereageerd op onze vacature voor een eindredacteur.
- (…)
- Je weet toch wel waar ik het over heb?
- Ja, ja. Sorry, ik moet even omschakelen, ik was met iets anders bezig.
- Ben je nu omgeschakeld dan?
- Ja, zeg het maar.
- Nou, we hebben dus ongelooflijk veel reacties gekregen. Duizend, om precies te zijn. Ik ben er eerlijk gezegd nog helemaal overweldigd van. Hoe ik dat nou precies moet gaan aanpakken weet ik ook niet.
- Dat is inderdaad wel heel veel, duizend.
- Maar dat is jouw probleem niet, natuurlijk. Ik heb bedacht dat ik er twintig ga bellen, want ik kan ze natuurlijk moeilijk alle duizend gaan bellen.
- Nee.
- Daarom wou ik je even wat vragen stellen. Het komt nu uit, begrijp ik?
- Ja, hoor.
- Nou, wij zijn dus een tijdschrift over yoga, maar een heel ander tijdschrift dan dat andere tijdschrift over yoga. Ik wil niet zeggen dat dat prutsers zijn, maar bij ons gaan de verhalen dus wel een stukje dieper. Alle mensen die voor ons schrijven zijn zelf yogabeoefenaars en doen het allemaal vrijwillig.
- U bedoelt… dat ze niet betaald krijgen voor hun stukken?
- Ze doen het omdat ze het leuk vinden.
- Ah. En de eindredacteur..?
- Nee, die niet. Jij wordt als enige betaald.
- O, oké.
- Wat was jouw uurtarief ook alweer? O ja, hier staat het. Hm.
- (...)
- Waar was ik? O ja. Je kunt na elk nummer een factuur opsturen. Er is wel een maximum natuurlijk, anders blijven de mensen maar facturen sturen en dat wil je niet.
- Nee, dat wil je niet.
- Effe een heel andere vraag, wat is nou jouw doel in het leven?
- Sorry?
- Dat wil ik eigenlijk wel weten, wat jouw doel in het leven is.
- O. Eh, ik weet niet of ik dat wel zo relevant vind. Voor een freelance eindredacteur, bedoel ik. Vindt u het wel relevant? Ja, anders vraagt u het niet natuurlijk.
- Ik vind het wel relevant, ja. Dus je wilt me niet zeggen wat je doel in het leven is?
- Nee, eigenlijk niet. Dat vind ik privé.
- Dan zijn we uitgepraat.
- Sorry?
- Dan wens ik je nog een prettige dag.
- O. Wilt u dan niet… Hallo?
[Verbinding verbroken.]
