donderdag 6 mei 2010

Koeken




De eerste woorden van me die ooit werden bewaard, en wel op de oude bandrecorder van mijn opa en oma, waren: 'Marieke wil een koeken.' Het is het enige dat ik zeg op die opname, wel tien keer achter elkaar. Eerst zeg ik het gewoon een paar keer, daarna ga ik het zingen, met een lange uithaal op het eind: koehoehoeken. Misschien dacht ik dat ik het dan eerder kreeg. Of misschien verveelde ik me gewoon. 
Later is de opname door mijn opa overgezet op een cassettebandje, en als mijn opa nu nog geleefd had, had hij ongetwijfeld een manier gevonden om het op CD te branden. En zo blijft Mariekes verlangen naar koeken bestaan. Waarvan akte.