Voor me in Ikea liep een ouder echtpaar. De man duwde de kar, de vrouw had een boodschappenlijstje op een A4'tje waarvan ze hardop voorlas. Ze praatte heel hard, alsof de man doof was. Of misschien luisterde hij nooit naar haar en dacht ze dat ze door hard te praten toch een kéér zijn aandacht moest krijgen.
'Zo, ' riep ze, 'hebben we nou alles? 'Vier circustenten, koffers...'
De man deed alsof hij het niet hoorde. Hij wilde niet mee, dat was duidelijk. Hij had hoogtevrees en was bang voor wilde dieren. Maar hij had het haar beloofd twintig jaar geleden. Als ik met pensioen ben, had hij gezegd, dan doen we het.
