Ik las ergens over een true mirror, een spiegel die je laat zien zoals je werkelijk bent, zoals anderen jou zien. Want als je in de spiegel kijkt zie je niet jezelf, maar je spiegelbeeld.
In een filmpje dat ik zag reisde een man die getekend was door het leven maar desondanks heel knap was gebleven – er misschien zelfs knapper door was geworden – langs kermissen en festivals om mensen een blik in zijn true mirror te laten werpen.
Sommige mensen begonnen te huilen.
Anderen werden verliefd op zichzelf.
Ze zagen dingen aan zichzelf die ze nooit waren opgevallen. Dat ze prachtige ogen hadden bijvoorbeeld, of een scheefstaande mond.
Een jong meisje zei tegen de man van de mirror: ‘Wat fascinerend! Wat ontzettend bijzonder is dit, zeg!’ Ze bleef maar tegen hem praten omdat ze op die manier niet in die spiegel hoefde te kijken.
Daarna wilde ik ook heel graag een true mirror. Je kon hem bouwen, zag ik, maar dat was ingewikkeld en moest heel precies worden uitgevoerd.
Je kon er ook een app voor downloaden.
Ik downloadde de app. Mezelf zien zoals anderen mij zien, ik zou er opeens een moord voor doen. Niemand ziet zichzelf zoals hij is, niet van binnen en niet van buiten. Mannen zien zichzelf doorgaans iets voordeliger, vrouwen iets onvoordeliger. Vraag een man of hij er goed uitziet en hij zegt ja. Vraag een vrouw of ze er goed uitziet en ze zegt nee. Tot zover de toestand van de wereld.
Mijn true mirror was gedownload. Ik besloot er niet onmiddellijk in te kijken. Als mij ook zo’n epifanie te wachten stond als de mensen in het filmpje wilde ik daar even rustig de tijd voor nemen, en ik moest nu de deur uit. Ik ging naar een borrel bij een vriendin. Daar vertelde ik over de true mirror. Meteen pakte iedereen zijn telefoon. Ze wilden weten hoe de app heette. Dat wist ik niet meer en ik had mijn telefoon thuisgelaten.
‘Ik heb hem, denk ik!’ zei mijn vriendin. Het volgende moment slaakte ze een gil en legde haar telefoon met het beeldscherm naar beneden op tafel. Ze nam snel een slok wijn. De mannen aan tafel vochten om haar telefoon, degene die hem opraapte tuurde naar het beeld en zei: ‘Goh.’ En toen: ‘Het is helemaal geen spiegel, het is gewoon de camera op de selfiestand.’
Mijn vriendin nam nog een slok.
