Ergens in modeland woont een duivelse modegoeroe die graag lacht in zijn vuistje. Hij heeft zichzelf tot opdracht gesteld ons wijs te maken dat lelijk mooi is. Zo bedacht hij een tijdje terug vormeloze laarzen van dof suède gevoerd met bont. Zoals je oma ze draagt in de winter. En hij deed er nog een schepje bovenop, hij noemde ze `ugly’, kort: Uggs. En hij vertelde dat we ze niet alleen in de winter moesten dragen, zoals onze oma’s doen, maar ook in de zomer, onder luchtige jurkjes. Haha, was dat lachen.
Hij is goed met schoenen, de goeroe. Ooit bedacht hij sneakers met sleehakken. Bombardeerde de verpleegstersgezondheidssandaal tot verplicht nummer. Ontwierp plastic waterschoenen met hakken en meegebakken glitters. Daarna duwde hij ons gymschoenen door de strot, van het type dat Amerikaanse toeristes dragen in een poging nog iets van elegantie uit te stralen tijdens hun `Europe in 12 days’. Om het nog gekker te maken verfde hij ze zilver en goud. Toen al die grappen geslaagd bleken keek hij in het overzicht van vijftig jaar modeflaters en stuitte daar op de fluorescerende legging. Bingo! De tuniek voor zwangere vrouwen, nog zo’n succes. Ook een favoriet van hem: de `Hé-je-melk-kookt-over!’ Oftewel de broek die zover is afgezakt dat de onderbroek grotendeels zichtbaar is. Niks is hem te dol, die lekkere gekkerd. Het wachten is nu op de terugkeer van de schoudervullingen ter grootte van een half volkoren. Ik ben de eerste die ze af zal stoffen.
