Psychologie magazine had iets bedacht. Een brief aan jezelf. Schrijf een brief aan jezelf, stop hem in een envelop, plak hem dicht en stuur hem naar Psychologie magazine. Na een jaar stuurt Psychologie magazine hem ongeopend aan je terug.
Tot zover de actie (want dat is wat een idee met lezers erbij worden genoemd: een actie).
Ik vond het een absurde actie. Een brief aan jezelf. Beste ik. En wat is nou een jaar? Ja, als je twaalf bent, dan is een jaar een eeuwigheid, net zoals de route naar school kilometers lang lijkt en de zomervakantie eindeloos. Maar als je ouder wordt begint alles te krimpen, om te beginnen de tijd. Een week is voorbij voordat je je hoofd hebt kunnen keren. Je denkt dat het maart is en het is al september. Je laat foto's maken en blijkt opeens een vrouw van middelbare leeftijd te zijn. Een brief die je vandaag op de bus doet komt morgen aan, en dan blijkt er opeens 2009 op de poststempel te staan. Dat kennen we. Niks nieuws onder de zon.
Daarom heb ik een betere actie bedacht. Een brief van jezelf-over-een-jaar die vandaag op de mat valt. Om je te waarschuwen voor alle verkeerde beslissingen die je het komende jaar gaat maken, de mensen en projecten waaraan je je tijd zal verspillen, maar ook: alle successen die je zal boeken, alle mensen met wie je waardevolle tijd zal doorbrengen. Wat zal je een tijd besparen! De tijd zal niet langer krimpen, maar zich uitbreiden, en elke minuut wordt goed besteed.
Nu nog een tijdschrift vinden die hier een actie aan wil verbinden.
